... i zapach piernika...

Zobaczyłam dziś przed domem drzewo, którego pień owinięto girlandami. Usunięto z niego przedtem wszystkie szeleszczące liście, co wyglądało jak oficjalne pożegnanie jesieni. Oprócz drzewa ozdobiono też latarnie, a wieczorem za oknem zabłysnęły lampki choinkowe. Tak, sezon świąteczny opada na nas jak mgła.

 

W domu tymczasem więdną ostatnie dynie, a ja rozmyślam, co przygotować na święta. Obowiązkowo będziemy wycinać pierniki - znajdą się wśród nich, oprócz piernikowych ludzików i gwiazdek, kowbojski kapelusz i kaktus, kupione w Palm Springs, a także zakupione w IKEI jelenie. Kto wie, może zawiesimy część z nich na choince (ryzykując, że dziewczynka nie odejdzie od choinki, dopóki nie poobgryza wszystkich)? Marzy mi się też sztrucla z makiem, a także stollen według przepisu o kuchni wschodnioeuropejskiej. Ale to dopiero za pięć tygodni...

 

... tymczasem mam zamiar cieszyć się zbliżającym się długim weekendem. Rozważam nawet kupienie indyka. Niekoniecznie po to, by uczcić swięto, które nic dla mnie nie znaczy. Prawda jest taka, że mięso indyka dostępne jest w takiej ilości jedynie w drugiej połowie listopada i znika tak szybko, jak się pojawiło. Przez resztę roku na półkach zalegają nędzne resztki, no, może poza mielonym. Zastanawia mnie ten fenomen. Nawet ja, miejski ignorant, wiem, że indykom nie trzeba całego roku, żeby urosły. I nie jestem pewna, czy chcę znać odpowiedź.